در درمانگاه غدد
این یک ماه را که در درمانگاه غدد بودم درکنار تجربه جدید، شاهد موارد عجیب و حاکی از عدم وجود فرهنگ در مورد مراجعه به پزشک و موقعیت پزشک متخصص و فوق تخصص بودم.
نوبت گرفتن از کلینیک دانشگاه برای فوق تخصص ممکنه ماهها طول بکشه.
حالا یکی میاد و دفترچه شو میده میگه میخوام چکاپ بشم. عمه ام تیروئیدش پرکاره. آخه مردک برای چکاپ باید بیای درمانگاه فوق تخصصی؟ کسانی با مشکل نازایی و تومور و . . . دو ماهه نتونستن نوبت بگیرن که امثال تو بیان برای چکاپ؟!
نمونه دیگر: درمانگاه استاد مهدیزاده هستم. میبینم خانمی اومده با دیابت. میگم من شما رو چند روز پیش ندیدم؟ میگه چرا اومده بودم درمانگاه استاد محمدی. میگم هنوز یک هفته نشده چرا اومدی اینجا؟
میگه حالا اومدم ببینم این یکی دکتر چی میگه؟!
تعجب میکنم چطور میتونن از چند استاد که نوبت گرفتن از آنها کار حضرت فیل است، همزمان نوبت بگیرن و ببان حقوق سایر بیماران را که به این خدمات نیاز دارند زیر پا بگذارند.
اصلا قند خون میشه توسط یک پزشک عمومی هم بخوبی کنترل بشه. در حالیکه سه چهارم وقت درمامگاههای فوق تخصصی برای کنترل قند و تیروئید سپری میشه.
ای کاش رسانه ها و سیستم آموزش و پرورش و دانشگاهی در این موارد فرهنگ سازی می کردند.
