این ماه را در بخش خون هستم. هر چند سال اول اصلا بخش خون نرفته بودم، اما به لطف استاد بخش اونکولوژی آقای دکتر رحیم اصغری که الگوی یک استاد به تمام معنی چه از نظر علمی و چه از نظر شخصیت هستند، بسیاری از توانایی ها را منجمله گرفتن نمونه از مغز استخوان و خواندن لام و . . . را تا حدودی فرا گرفته ام.
امروز مواجهه با یک بیمار، (به قول یکی از دبیران زمان دبیرستان) بسیار منقلبم کرد. یک خانم کرد بسیار جوان حامله (که شاید در این سن بجای ازدواج می باید در حال تحصیل علم می بود) با شک قوی به ALL بستری شده است. حالا برای گرفتن نمونه مغز استخوان برای کارهای تشخیصی مصیبتها داریم. یک انسان اختیار خود را ندارد تا اجازه دهد که کارهای تشخیصی رویش انجام شود و قانونا باید از شوهرش اجازه بگیریم. از وی می پرسیم شوهرت کجاست؟ -شهرستان. تماس گرفته ایم که زود خودت را برسان . ساعت ۱۳:۳۰ اصولا کار شیفت صبح ما تمام میشود و یا باید کشیک را تحویل بگیریم یا به استراحت برویم. خوشبختانه امروز کشیک نبودم و هرچند پست کشیک بودم، از روی دلسوزی تا ساعت ۱۵:۰۰ صبر کرده ایم که آقا شوهر بیاید و رضایتنامه امضا کند.
ساعت ۱۵:۰۰ از راه رسیده است و بعد از کلی توضیح که جان مادر و بچه به این آزمایش بسته است و طرف را حالی کردم، میگوید باید از بابام اجازه بگیرم. می پرسم بابات کجاست؟ – زنگ میزنم می آید.
خلاصه دیدیم امروز حتی اگر نمونه هم بگیریم در این ساعت آزمایشگاه قبول نخواهد کرد. گفتم بابات بیاد و اون هم اگر از کسی دیگر قراره اجازه بگیره ، بگیره و رضایتنامه را امضا کنید تا صبح فردا نمونه گیری کنم.
مستحضرید که در شروع درمان ALL هر روز تاخیر چقدر ممکن است در سرنوشت بیمار تاثیر داشته باشد.
واقعا جای تاسف دارد که قوانین عرفی ما بسیار سخت گیرانه تر از قوانین شرعی و اجتماعی هم هستند. قانون منحصرا اجازه از شوهر را کافی می داند اما قوانین عرفی و قبیله ای حتی این اجازه را به شوهر هم نمی دهد. و اختیار یک انسان نه تنها دست خودش نیست، بلکه بصورت طولی دست چند نفر است که عدم رضایت هر کدام از این اشخاص میتواند فرد را با مرگ مواجه کند. واقعا متاسفم.
حالا احتمالا سختی داستان ما یه همینجا ختم نمیشود. بعد از اثبات ALL، در شیرفهم کردن این افراد که فرد شیمی درمانی میخواهد و باید بچه سقط شود و اگر هم این افراد رضایت دهند ، اخذ مجوز پزشکی قانونی و . . . برای سقط و درمان مصیبتهای دیگری است که قطعا شروع درمان را تا شاید هفته ها به تاخیر بیاندازد و طبیعتا عمر بیمار را سالها کوتاهتر کند.
اسفند 1395
